مقایسه تأثیر دو روش آموزش مبتنی بر سخنرانی و آموزش الکترونیک با الگوی Merrill و Reigeluth بر یادگیری و انگیزش مشمولین آموزش مداوم پزشکی

زمینه و هدف: آموزش، یکی از ارکان اساسی توسعه توانمندی‌ها، مهارت‌ها و شایستگی‌ها در بخش‌های مختلف جامعه است. نتایج حاصل از مطالعات آموزش الکترونیکی در مقایسه با روش‌های آموزش مرسوم به استادان و دست‌اندرکاران آموزش در رابطه با تدوین، تولید و اجرای دوره‌های آموزشی مناسب برای یادگیرندگان یاری می‌رساند. هدف از این پژوهش، مقایسه تأثیر دو روش آموزش مرسوم (مبتنی بر سخنرانی) و روش آموزش الکترونیکی با استفاده از الگوها، راهبردها و فنون طراحی آموزشی بر میزان یادگیری و انگیزش پزشکان در خصوص مبحث نارسایی حاد تنفسی بود.  روش کار: در این مطالعه نیمه آزمایشی، 60 پزشک به روش نمونه‌گیری در دسترس در دو گروه 30 نفری تحت آموزش با دوره مبتنی بر دو روش آموزشی بررسی شدند. محتوای یادگیری در گروه شاهد بر اساس برنامه‌های مدون آموزش مداوم مرسوم بود و محتوای یادگیری الکترونیکی در گروه تجربی بر اساس همان برنامه‌ها با تلفیق الگوهای طراحی آموزشی به صورت یادگیری الکترونیکی تولید شد. یافته‌ها: داده‌ها توسط پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پرسش‌نامه سنجش انگیزش جمع‌آوری شد. مقایسه نمره پیش‌آزمون و پس‌آزمون پزشکان شرکت‌کننده تفاوت معنی‌داری نداشت (05/0 < P )، اما مقایسه میزان انگیزش‌ پزشکان پس از اتمام برنامه‌های آموزشی در دو گروه (گروه شاهد 97/3 ± 1/126، گروه تجربی 45/5 ± 83/143) تفاوت معنی‌داری داشت (05/0 > P ). نتیجه‌گیری: نتایج به دست آمده از پژوهش، حاکی از ارتباط معنی‌دار به کارگیری راهبردها و فنون طراحی آموزشی با افزایش انگیزش شرکت‌کنندگان در آموزش مداوم الکترونیکی جامعه پزشکی بود.